8 نوامبر 2022- مطالعات قبلی نشان داده اند که داروهای کاهش دهنده ی کلسترول، داروهای کنترل دیابت و داروهای کاهش دهنده ی التهاب ممکن است به کاهش خطر ابتلا به دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن کمک کنند، اما این یافته ها تا حدی متناقض و بر اساس مطالعاتی با تعداد شرکت کنندگان کم ارائه شده بود.

محققان در تجزیه و تحلیل داده های تلفیقی از شواهد موجود دریافتند که استفاده منظم از داروهای کاهش دهنده ی کلسترول و کنترل دیابت نوع 2 ممکن است خطر ابتلا به دژنراسیون ماکولا (AMD) مرتبط با سن را کاهش دهد.

این مطالعه به صورت آنلاین در مجله British Journal of Ophthalmology منتشر شده است.

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که این داروهای رایج با شیوع کمترAMD (دژنراسیون ماکولا وابسته به سن) در جمعیت‌های اروپایی مرتبط هستند.

دژنراسیون ماکولا وابسته به سن، علت اصلی اختلال بینایی شدید در میان افراد مسن در کشورهای پردرآمد است. تنها در اروپا، 67 میلیون نفر در حال حاضر به این بیماری مبتلا هستند و پیش بینی می شود که موارد جدید در چند دهه آینده با افزایش سن جمعیت افزایش یابد.

دژنراسیون ماکولا وابسته به سن، بر دید مرکزی و توانایی دیدن جزئیات تاثیر می گذارد. تصور می‌شود که عوامل ژنتیکی و محیطی مختلف مرتبط با افزایش سن باعث تحریک AMD می‌شوند، اما هنوز مشخص نیست بهترین روش برای جلوگیری از آن یا کاهش سرعت پیشرفت آن چیست.

محققان نتایج 14 مطالعه مبتنی بر جمعیت و بیمارستانی را با 38694 شرکت کننده از کشورهای فرانسه، آلمان، یونان، ایرلند، ایتالیا، نروژ، پرتغال، روسیه و بریتانیا ترکیب کردند.این مطالعات بخشی از کنسرسیوم اپیدمیولوژی چشم اروپا (E3) بودند، یک شبکه مشترک پان اروپایی، که هدف اصلی آن توسعه و تجزیه و تحلیل مجموعه داده‌های ادغام‌شده بزرگ برای درک بیشتر بیماری‌های چشم و از دست دادن بینایی است.

شرکت کنندگان همه بالای 50 سال سن داشتند و حداقل یکی از انواع داروهای زیر را برای کاهش کلسترول از جمله استاتین ها؛ کنترل دیابت از جمله انسولین؛ کاهش التهاب به استثنای استروئیدها؛ و لوودوپا برای درمان اختلالات حرکتی ناشی از بیماری های عصبی، استفاده می کردند.

شیوعAMD ، از 12٪ تا 64.5٪ در مطالعات شامل 9332 نفر، متغیر بود، در حالی که در میان 951 نفر، شیوع AMD پیشرفته بین 0.5٪ تا 35.5 درصد بود.

تجزیه و تحلیل داده های تلفیقی نشان داد که داروهای کاهش کلسترول یا کنترل دیابت به ترتیب با 15 و 22 درصد شیوع کمتر هر نوع AMD، پس از در نظر گرفتن عوامل بالقوه تأثیرگذار، مرتبط است.

به گفته محققان، چنین ارتباطی برای هیچ یک از انواع دیگر داروها یا AMD پیشرفته، به ویژه، یافت نشد، اگرچه تعداد نسبتاً کمی از این موارد وجود داشت.

به گفته ی محققان، این اولین تحلیل داده های تلفیقی بزرگ در نوع خود است که از داده های سطح فردی از مطالعات مختلف مبتنی بر جمعیت و بیمارستانی استفاده می کند.

آنها هشدار دادند: با این حال، برای تأیید یافته های ما به داده های طولی بیشتری نیاز است، زیرا داده هایی که در این آنالیز استفاده شد ذاتاً محدود به داده های مقطعی بود که نمی توانند علیت را استنتاج کنند.

اما این یافته‌ها به نقش کلیدی احتمالی فرآیندهای متابولیک در توسعه AMD اشاره می‌کنند که ممکن است راه‌های بالقوه جدیدی برای درمان ارائه دهد و پیامدهایی برای سلامت عمومی داشته باشد.

این مطالعه نشان داد که مصرف منظم داروهای کاهنده چربی و داروهای ضد دیابت با کاهش شیوعAMD  در جمعیت عمومی مرتبط است. با توجه به تداخل بالقوه ی این داروها با مسیرهای پاتوفیزیولوژیک مرتبط با AMD، این ممکن است به درک بهتر علت AMD کمک کند.

منبع:

https://medicaldialogues.in/ophthalmology/news/regular-use-of-cholesterol-and-diabetes-drugs-may-lessen-risk-of-age-related-macular-degeneration-101931